به آخرای جلد دوم رسیدم.
تا اینجای کتابو که خوندم،نویسنده اعتقادات مصریان باستان رو نقد نمیکنه بلکه داره اعتقاداتشونو از دید خود مصریان با لحنی شاعرانه،بیان میکنه.
نمیدونم نویسنده دقیقا چه قصدی داشته ولی اگه یه کم حواست جمع باشه،از این توصیفات شاعرانه میتونی بفهمی که مصریان خرافاتشونو چطور توجیه» میکردن.
دقت که میکنم می بینم که ساخت اکثر بناهای عظیمی که رامسس تا اینجای کتاب شروع کرده فقط به خاطر خرافاته.
زِرت و زِرت،چپ میرن راست میرن فقط معبد میسازن.
مثلا یه معبد 5000 هکتاری عظیم دارن میسازن فقط برای اینکه اعتقاد دارن این معبد میتونه فرعون و خانوادش رو در مقابل جادو و جادوگران حفظ کنه،و به قول خودشون این معبد رو وقف کای» فرعون کردن.
خخخخ اشتباه نشه!منظور از کا» همون کلمه ای نیست که جنوبیا برای صدا زدن همدیگه استفاده میکنن.اگه درست یادم مونده باشه مصریان باستان به روحشون میگفتن کا»
درباره این سایت